Zima w pełni. Dotkliwie się przekonałam o tym ostatnio, kiedy z powodu solidnego kataru, zużyłam tonę chusteczek higienicznych. Pogoda przyzwyczaiła nas przez ostatnie tygodnie do dodatnich temperatur, o śniegu mogliśmy tylko pomarzyć. Ostatnie, plasujące się znacznie poniżej zera temperatury, skutecznie zszokowały chyba każdy organizm.
Ponieważ codziennie mam mnóstwo zajęć oraz nowych pomysłów i potrzebuję dużo sił do ich realizacji, nie mam czasu na chorowanie. A że, sorry taki mamy klimat, i nic na to poradzić nie można pora przypomnieć sobie kilka ważnych prawd, pozwalających przeżyć zimę zdrowo i bezboleśnie.
1. Ubieraj się odpowiednio, na cebulkę. Banał - każdy to wie. Tak samo, jak o tym, że należy nosić czapkę. Ale już o tym, żeby się nie przegrzewać, nie każdy słyszał. A raczej słyszał - ale zapomniał. A przegrzany organizm przeziębić najłatwiej. Dlatego trzeba trochę rozsądku. Nie ma złej pogody, jest tylko niewłaściwe ubranie. Warto dobierając je zerknąć na prognozę i do niej je dostosować.
2. Śniadanie. Nie wyobrażam sobie zimą wyjścia do pracy bez śniadania. Wstaję wcześnie -czasem o 5 rano. Zawsze jednak znajduję czas na to, żeby zjeść coś pożywnego, co doda mi energii i rozgrzeje organizm. Przeważnie przygotowuję je dzień wcześniej, z reguły jest to owsianka z owocami, kiedy nie mam czasu, podgrzewam rano mleko i wrzucam do niego, zrobione przeze mnie mussli. Mleko nie jest szczególnie rozgrzewającym pożywieniem, ma działanie raczej odwrotne, na tę chwilę nie wymyśliłam jednak niczego innego, jestem jednak zdania, że lepiej zjeść właśnie takie śniadanie niż żadne. Energetyczne są za to płatki owsiane, miód którym je osładzam, orzechy, suszone owoce i moj
e superzdrowe domowe mussli.
3. Zdrowe jedzenie. Jest taka stara prawda, że jedzenie powinno być dostosowane do pory roku. Kiedyś myślałam, że zimą trudno się zdrowo odrzywiać, bo trudno o świeże warzywa, owoce, a moje ukochane pomidory smakują jak styropian. Dziś wiem, że wybór zdrowych pokarmów zimą jest ogromny. Trzeba je tylko umiejętnie wybierać. Jedz dużo wszelkiego rodzaju kasz, ryżu, unikaj świeżych surowych warzyw, zastąp je gotowanymi, najlepiej na parze, takimi jak marchewka, pietruszka, dynia. Z mięs wybieraj wieprzowinę i dziczyznę, czasem ryby. Zapomnij o słodyczach, może poza gorzką czekoladą.
4. Zupki. Jeszcze apropos zdrowego odżywiania. Nie przepadam za zupami, ale zimą nic tak nie rozgrzewa jak miseczka parującej zupki. Najlepsze będą rosołki, krupniki, grochówki i brokułowe.
5. Przyprawy. Używaj różnorodnych przypraw. One często mają właściwości rozgrzewające. Imbir, tymianek, majeranek, wanilia, romaryn, oregano, bazyllia, cynamon, chili, goździki to tylko niektóre z nich.
6. Napoje. Pij herbatę z żeń-szeniem, napój imbirowy, herbatkę z kwiatu lipy. Unikaj owocowych i przede wszystkim zielonych herbat. Te ostatnie są oczywiście bardzo zdrowe ale mocno wychładzają organizm, zimą są wiec niewskazane, podobnie jak kawa, która rozgrzewa tylko na moment. Wybieraj raczej herbaty czarne najlepiej z rozgrzewającymi dodatkami. Jeśli słodzisz- wybieraj miód.
7. Zaopatrz się w termokubek. Długie minuty na przystanku szybciej mijają, kiedy masz pod ręką ciepłą herbatę. Lub jeśli musisz - kawę.
8. Suplementy. Zdrowe odżywianie warto czasem wspomóc jakimiś witaminkami. Na rynku wybór jest ogromny. Warto wybierać je rozsądnie i spytać o radę farmaceutę lub lekarza. Witaminy, makroelementy, tran, wapń, to wszystko wspomaga odporność, choć nie zastąpi właściwego trybu życia
9. Hartuj się. Nie bój się zimna. Jak pisałam na początku nie ma złej pogody, jesli odpowiednio się ubierzesz. Spaceruj dość szybkim krokiem, wdychając powietrze nosem a wydychając buzią. Bez ruchu na świeżym powietrzu trudno marzyć o zdrowiu i odpornym organizmie. Uprawiaj sporty. Jeśli bieganie zimą cię przeraża (zapewniam, że nie ma ku temu powodów, ale jeśli) idź na siłownię albo basen. Sport uwalnia wiele pozytywnych substancji w naszym organizmie. Poza tym, dzięki temu, wiosny nie powitasz z zerową kondycją.
10. Sauna. Sauna genialnie porawia odporność organizmu. Pozwala wygrzać i zahartowąć organizm. Jeśli czujesz początki przeziębienia, lepiej jednak takich miejsc unikać, nie tylko dlatego, żeby nie zarazić innych - jeśli dopada cię jakiś wirus, duża szansa ,że w gorącej temperaturze, w rozgrzanym organizmie rozwinie się w mgnieniu oka i rozłoży cię na dobre. Chodź na saunę regularnie. To fakntastyczny sposób na relaks i odpoczynek.
11. Znajdź czas na odpoczynek. Zmęczony organizm jest bardziej podatny na infekcje.
12. Sprawiaj sobie przyjemności. Znajdź sobie jakieś hobby. Łyżwy, narty coś co pozwoli ci polubić zimę i sprawi, że będzie ci się pozytywnie kojarzyć. Zapisz się na kurs tańca albo znajdź coś innego co sprawi ci frajdę. Nie pozwól się dopaść zimowej depresji, łatwo o to kiedy dni są krótkie a słońca jak na lekarstwo.
13. Myśl pozytywnie. Wiadomo od dawna, że w zdrowym ciele zdrowy duch. Ale działa to też odwrotnie. Myśl pozytywnie, ciesz się każdym dniem a gwarantuję, że choroby będą omijać cię szerokim łukiem.
Oczywiście po przeczytaniu książki wróciłam jeszcze raz do filmu i myślę że zachwycił mnie jeszcze bardziej niż za pierwszym razem. Książka daje pewną pełnię jego odbioru, ponieważ w filmie znajdują się liczne odniesienia i nawiązania do książki. Czasem jest to jedno zdanie, czasem tylko spojrzenie aktora ale widz wie, że w ten dyskretny sposób reżyser przekazuje mu coś więcej niż tylko mrugnięcie oka. Ponadto aktorzy są po prostu stworzeni do tych ról. Przemiana Ala Pacino w trakcie, który w filmie jest Michaelem Corleone, jest niemal fizyczna. A jakiż on był tam piękny! A Luka Brasi? Gdzie oni znaleźli takiego frankensteina? Nie wyobrażam sobie nikogo innego w tej roli. No i Marlon Brando, klasa sama w sobie. Ojciec Chrzestny już zawsze i dla wszystkich będzie miał twarz Brando.
Sycylijczyk wbrew obiegowej opinii nie jest drugą częścią Ojca Chrzestnego. Pobyt Michaela Corleone na Sycylii jest punktem wyjścia do zupełnie innej historii, w której Corleone odgrywają bądź co bądź nawet istotną rolę ale o zupełnie kogo innego tutaj chodzi. Historia Turi Guilliana, czyli sycylijskiego Janosika, który postanawia zbuntować się wobec niesprawiedliwości społecznej, skorumpowanej władzy i przyjaciołom przyjaciół, czyli po prostu wszechobecnej mafii. Chroniąc się w górach tworzy może niezbyt potężną ale skuteczną armię. Dzięki przebiegłości, wrażliwości, inteligencji i genialnemu instynktowi przez parę lat radzi sobie całkiem nieźle, Przysparza sobie jednak tym tyle samo przyjaciół co wrogów. Jak się skończy ta historia? Polecam tę książkę, bo sporo mówi o Sycylijczykach, ich charakterze, historii, wychowaniu, o tym jacy są i dlaczego tacy są. Właściwie jacy byli, choć resztki tych cech, tkwią w nich, myślę do dziś. Mają to we krwi. Nieustannie pojawiające się wszędzie prawo omerty czyli nakaz milczenia, połączone jednak z serdecznością i gościnnością. Takie poczucie wspólnoty i więzi z miejscem w którym żyją. Fascynujące.
To książka dziwna. Właściwie historię w niej opowiedzianą można by streścić na kilku stronach, ale na kartach tej książką snuta jest przez wiele dni, jednak w taki sposób, że trudno się oderwać. Jest taka niespieszna, intrygująca, trochę tajemnicza, trochę dziwna i niepokojąca (jak cała Sycylia). Ale piękna, i pozwala wczuć się w klimat tej niesamowitej, górzystej wyspy, której historia nigdy nie oszczędzała, jej bujnej roślinności, życzliwych ludzi, choć często sponiewieranych przez los. Książka o sile miłości, poświęcenia i wierności, o tym, że czasem ludzie zmuszani są do podejmowania na tyle trudnych wyborów i decyzji, które są tragedią już same w sobie. Ale gdzieś w tym wszystkim jest jakaś magia i piękno właśnie.
